Roztopy zimowe z krzyżem.

   Pierwsza zimowa biel nie zadomowiła na długo. Śnieg zaczął się wytapiać, odsłaniając rudawo - zielone plamy. Ta surowa i zmienna mozaika sama w sobie zawiera nostalgiczną nutę zapatrzenia w dal. Ciężkie i wilgotne powietrze dzisiejszego dnia uczyniło to odczucie jeszcze bardziej dojmującym. Mgła raz po raz gęstniała do konsystencji dżdżu lub drobnych płatków śniegu. Kropelki wody osadzały się na źdźbłach traw i turzyc. Powyginane konary i gałęzie drzew wprowadzały w tę szarawą i wilgotną pustać zastygłą ekspresję ruchu. Przydrożne krzyże wnoszą w tę scenerię aurę mistycznej tajemnicy, przenikają przestrzeń nawet wtedy, gdy odchodząc od nich tracimy je z oczu.